درباره شیرینی جات
( بستنی ، فالوده ، شکلات ، کاکائو ، شربت و هر آن چه طعم شیرین دارد )
غالباً وقتی زندگی به کام مان تلخ شد ، ناخودآگاه ، میل مان به انواع شیرینی ( خواه ثمره گیاهان ، خواه تولید انسان ) زیاد می شود و در واقع با آن ها تلخی ناکامی های مان را جبران کنیم . این عیبی ندارد ، امّا لااقل دقّت کنیم :
1) ترجیحاً بعد از غذا ( و نه قبل از آن ) شیرینی جات مصرف کنیم .
2) حتّی الامکان از شیرینی هایی که طبع سرد دارند ( مانند محصولات قنّادی و کارخانه ای ) استفاده نکنیم ، چون غالباً موجب غلظت خون و اختلالات هورمونی ( مخصوصاً در بانوان ) می شود .
3) شیرینی های خام طبیعی مانند انگور ، انجیرخشک ، خرما زاهدی و خارک ، هندوانه ، توت خشک ، گلابی ، موز ، عسل به هیچ عنوان موجب اختلال در میزان قند خون نمی شوند . بنابراین به اندازه و بدون نگرانی ، از آن ها استفاده کنیم .
4) هرگز پس از مصرف شیرینی جات ، آب سرد ننوشیم . بلکه قدری آب جوش داغ ، جرعه جرعه بنوشیم تا مضرّات آن به حدّاقل برسد .
آب مرکّبات ، بهترین هضم کننده شیرینی جات هستند .
5) اکیداً از مصرف هر نوع شیرینی ( گیاهی - قنّادی ) همراه با شیر بپرهیزیم . چون موجب از بین رفتن خاصیّت شیر می شود . با این وصف ، کیک و شیر ، شیرخرما ، شیرعسل و نظیر این ها ، مناسب خوراک ما نیستند .
6) حتماً پس از مصرف شیرینی جات ، دهان و دندان ها را با آب ولرم بشوییم تا باقی مانده خوراکی موجب فساد آن ها نشود .
7) توجّه داشته باشیم مصرف بی رویه شیرینی جات ، ضمن کاهش آب بدن ، موجب تولید و تکثیر انگل در روده ها و در نتیجه تقویت روحیه جدال ، پرخاشگری ، افسردگی و نظیر این ها می شود .
حضرت آقا سید باقر حکیم علاقه عجیبی به نان خامه ای ، فالوده ، بستنی ، شیرینی ناپلئونی و پادرازی داشتند . برخی به بهانه کهولت سنّ و احتمال افزایش قند ، ایشان را از تناول شیرینی جات منع می کردند . حضرت آقا با نگاه تند و در عین حال طنزآمیزی می فرمودند : « از خامه ای که نمیشه گذشت . هزار جان گرامی فدای نصف شکم . شما نگران نباشید ، سماق می خوریم ، زالو هم میندازیم ، قند خودش تنظیم میشه . »
