ممنوعیت گرمی جات
درباره انواع شیره ( انگور ، توت ، خرما ) ، زنجفیل ، دارچین ، سیاهدانه ، کنجد ، ارده
علت مخالفت بنده با استفاده از زنجفیل و چای زنجفیل این است که اولاً این ها دارو هستند یعنی گیاهان دارویی هستند . انسان سالم نیاز به دارو ندارد ، پس ما حق استفاده از زنجفیل به عنوان یک گیاه دارویی تا وقتی نیاز مبرم به آن پیدا نکرده ایم را نداریم .
ثانیاً فقط بحث زنجفیل نیست ، ما گیاهان سمّی که خاصیت دارویی دارند زیاد داریم . یکی از آن‌ها سیاهدانه است . متأسفانه مردم با فوت و فن مصرف این گیاهان آشنا نیستند .
اگر شما سیاهدانه را پودر کنید و بیشتر از نیم ساعت از آن بگذرد ، گاز خردل از آن متصاعد و در واقع کاملاً سمّی می شود و دیگر نمی توان از آن استفاده کرد . مردم ما آن را پودر و در گنجه نگهداری می کنند بعدها با عسل یا نظایر آن ترکیب و مصرف می کنند .
همچنین ما در انواع هلیله ، هلیله سمّی داریم . این ها باید هسته شان جدا و فقط پوست و لایه میانی شان مصرف شود . در حالی که اغلب مردم بدون جداسازی ، همه آن را پودر و با عسل یا نظایر آن ترکیب و میل می کنند .
این که ما به خاطر خاصیت این گونه گیاهان سراغ شان برویم دلیل خوبی نیست . خاصیت آن ها برای افراد بیمار است نه آدم های سالم . چون اسم شان هم روی خودشان هست . به این ها می گویند گیاهان دارویی . پس انسان سالم حق مصرف عطاری جات حتی به عنوان دمنوش را ندارد .
مثال بعدی دانه های اسپند است . همین اسپندی که می سوزانیم و از دود آن بهره می بریم یک گیاه سمی است و برای ضدعفونی کردن و سم زدایی آفریده شده است . استفاده از آن فوت و فن هایی دارد که بسیاری از مردم ما نمی دانند .
برگردیم به زنجفیل ( زنجبیل )
شاید بتوان گفت بین همه این هایی که در دسترس و مصرف مردم است ، هلیله و زنجفیل از بقیه سمّی تر و خطرناک تر هستند .
حضرت آقا سید باقر حکیم می فرمودند : به قدری سمّ زنجفیل بالاست که ابتدا باید آن را ۲۴ ساعت در آب بخیسانید بعد از آب در بیاورید و آن آب را دور بریزید و مجدداً در یک آب دیگر ۲۴ ساعت بخیسانید و آب آن را دور بریزید و ۲۴ ساعت دیگر در یک آب دیگر آن را بخیسانید . یعنی بعد از سه مرتبه از آب گذراندن ، که سمّ مهلک آن از بین رفت تازه می توان از آن استفاده کرد . مصرف آن هم باید به صورت مربا باشد نه خوراکی خام یا روغنی .
حضرت آقا سید باقر حکیم این مربا را هم صرفاً برای برخی افراد که ناراحتی های چاقی داشتند تجویز می کردند .
بحث دیگر این است که این گیاه دارویی ، گرمی بالایی دارد .
توضیح این که : بدن انسان باید نه سرد باشد نه داغ . بلکه باید گرم باشد . اما معنای این جمله این نیست که باید گرمی جات بخوریم .
بنده بارها گفته ام اگر سرما خوردید ، هندوانه که دارای طبع خنکی است بخورید بدن تان گرم شده و درمان می شوید . یعنی سردی بدن در اثر سرماخوردگی را می توانید با مصرف خنکی هندوانه تبدیل به گرمی کنید .
اگر ما بدن مان سرد است یا به قول امروزی ها بلغمی هستیم دلیلی ندارد گرمای سمّی مثل زنجفیل یا سیاهدانه مصرف کنیم . این ها به قدری گرم هستند که حرارت بدن را بالا می برند . حرارت بدن که بالا برود ، آب بدن بخار شده و بدن خشک می شود ، در نتیجه خون خشک می شود ، شاید به ظاهر یک سری عوارض گوارشی از بین بروند ، اما در مجموع چون بدن خشک و تبدیل به یک ناحیه کویری شده ، شکننده ، آسیب پذیر و در نتیجه عمرش کوتاه می شود .
مردم ما از این گرمی و از این خشکی غافل هستند و فقط به آن اثرات کوتاه مدت و موقتی که می بینند نگاه می کنند .
زنجفیل ، سیاهدانه ، کنجد ، ارده ، شیره خرما ، شیره توت و امثال این ها که گرمی فراوان دارند ، مثل وایتکس عمل می کنند . شما شاید اجازه داشته باشید خانه تان را سالی یکی دو بار با وایتکس تمیز کنید اما اگر هر روز یا هفته ای یک بار وایتکس کاری کنید ، وسایل خانه تان مستهلک شده و از بین می‌روند . این دیگر جرم گیری نیست ، بلکه از بین بردن اصل اشیاء و اجسام است .
وقتی حرارت بدن در اثر مصرف گرمی جات بالا رفته و خشک بشود ، نمی تواند زباله هایش را از طریق مجاری ادرار و مدفوع دفع کند . بنابراین از جاهای دیگری از بدن به شکل جوش ، سوزش ، خارش و رویش موهای زائد ، که البته در خانم ها خیلی هم شایع شده ، بیرون زده و خودش را نشان می دهد .
به این دلایل ما با مصرف گرمی جات به این شکل که ایرانی های امروز درگیر آن هستند مخالفیم .
با همین چند استدلال ساده می توان از داروهای گیاهی و گیاهان دارویی استفاده صحیح و سالم زندگی کرد .
