درباره چای

درباره چای

گزیده فرمایشات حضرت آقا سید باقر حکیم

مهم ترین خواص چای عبارتند از : رفع عطش ، خستگی و انقباض عضلات ، تسهیل هضم غذا ، تقویت کبد ، ترقیق خون

چند نکته درباره چای

بهترین چای ها به ترتیب ایرانی ، هندی و پاکستانی هستند .

آگاه باشید باید ابتدا آب جوش داخل قوری ریخته و سپس روی آن قدری چای بریزید . اگر برعکس عمل کنید یعنی چای داخل قوری ریخته و سپس روی آن آبجوش بریزید در واقع تمام خواصّ چای را از بین برده و فقط آب رنگی وارد بدن تان کرده اید . 

چای حتماً باید به مدت 20 دقیقه دم بکشد .

مصرف چای کیسه ای بدن را دچار اختلالات گوارشی جبران ناپذیری می کند .

چای را کم رنگ و داغ بنوشید بدون این که به آن فوت کنید .

چای را با قند ، توت خشک تازه ، کشمش و نبات زرد هم می توان نوشید و این ها هیچ کدام موجب اختلال قند در بدن نمی شوند .

بهتر است خرما را با هسته در دهان بگذارید ، چای را جرعه جرعه بنوشید و در آخر ، هسته را از دهان خارج کنید .

نوشیدن چای کمرنگ داغ با خرما ، مانع از سرماخوردگی و در عین حال ، درمان چاییدگی ، تقویت کننده کلیه ها و تنظیم کننده دوران قاعدگی بانوان است .

خواصّ دارویی چای

توصیه می شود کسانی که ناراحتی های گوارشی دارند ، چند دقیقه بعد از صرف غذا ، یک استکان چای کمرنگ داغ بنوشند .

چای نبات که ضد نفخ ، برطرف کننده دل پیچه و جان بخش است ، حتماً باید به صورت غلیظ ( چای پررنگ و نبات فراوان ) تهیّه شود .

نوشیدن گهگاه چای دارچین فقط برای کسانی که فعالیت های جسمانی سنگین دارند مثل کشاورزان و کارگران مجاز است . افرادی که صرفاً فعالیت های فکری دارند مثل کارمندان و بانوان خانه دار مجاز به مصرف آن نیستند .

نوشیدن چای هِل آن هم حداکثر ماهی یکی دو مرتبه فقط برای افرادی که اختلال هورمونی ندارند ، مجاز است .

چای زعفران در حدّ هفته ای یکی دو بار داروی مناسبی برای درمان افسردگی بانوان است . برای سایرین هم در حدّ ماهی یکی دوبار نشاط آور و مصرف بیش از این مقدار غیرمجاز است .

ممنوعات چای

 حضرت آقا سید باقر حکیم می فرمودند :

آب سرد داخل چای نریزید ؛ موجب زردی در بدن و چربی کبد می شود .

هرگز چای را با لیموترش و لیمو عمانی ننوشید ؛ سمّی که از این ترکیب تولید می شود ، پرزهای معده را از بین می برد .

چای آویشن یا آویشن عسل سمّ مهلکی است که اختلالات هورمونی فراوانی برای مصرف کنندگان به وجود می آورد .

چای را با زنجبیل ( چای زنجفیل ) ننوشید ؛ زنجبیل یک گیاه سمّی و در واقع داروست . مصرف آن فقط برای ساخت داروهای خوراکی ( آن هم مشروط به سه بار سم زدایی طی سه روز ) مجاز است .

کسانی که چای عسل می نوشند باید بدانند عسل به محض ترکیب با هر مایع داغ مثل چای و آب جوش ، خاصیت خود را به کل از دست می دهد .

هشدار درباره چای

اگر شنیده اید « چای سبز ، چای ترش و نظیر این ها موجب لاغری می شوند » علت آن ، سمّی بودن این محصولات است نه خاصیت آن ها . اگر بناست با ماده سمّی ، آب شَوید ، از سموم ارزان تر مثل وایتکس و نفت هم می توانید استفاده کنید ؛ لطفاً با جان خود بازی نکنید .

انواع دمنوش هایی که با ترکیب چای و به صورت طعم دار عرضه می شوند فرآورده های شیمیایی و فاقد خواصّ چای واقعی هستند .

درباره چای اصیل : خاصیت اصلی چای ایرانی

اگر فرض را بر این بگذاریم که این چای مملکت خودمان ، سالم و تمیز است و مخلوط ، زباله ، رنگ های شیمیایی و مواد افزودنی ندارد یک خاصیت ویژه دارد و آن کمک به خنکی کبد است .

کبد موتور بدن و دائم در حال پردازش ، آنالیز و تقسیم غذاهایی که است در سیستم گوارشی طبخ شده اند . کبد ما دائماً داغ است و نیاز به خنکی دارد . چای بهترین خنک کننده کبد است .

اما اگر همین چای را با چیزهای دیگری ترکیب و استفاده کنیم اثراتش بسیار متفاوت و گاهی دقیقاً برعکس می شود .

حضرت آقا سید باقر حکیم می فرمودند : چای کبد را خنک می کند ، حتی آدم هایی که گرمایی هستند وقتی چای می خورند کبدشان خنک می شود و حرارت بدن شان پایین می آید .

اما حواس تان باشد اگر داخل چای آب سرد بریزید به بهانه این که زودتر خنک شود دچار زردی و یرقان می شوید . یعنی نه تنها کبد را خنک نمی کند ، بلکه کبد را ملتهب و در صورت مداومت بر مصرف ، آن را پاره پاره می کند ‌. شاید بشود گفت اثرات آب سرد داخل چای شبیه اثرات مشروب بر کبد است . تا این اندازه این سمّی و خطرناک است .

اگر چای را بعد از غذا بخورید ، به گوارش غذای تان کمک می کند و اگر قبل از غذا بخورید ، میزان قندتان را به هم ریخته و سوخت و ساز بدن تان را کند می کند تا جایی که ممکن است غذا تا ساعت ها سر دل تان بماند .

برای دم کردن چای باید ابتدا آب جوش را داخل قوری و سپس روی آن چای بریزید . وگرنه خواص چای عوض می شود .