درباره نوشیدنی های الکلی
بخش اول
خداوند متعال ، برخی دانشمندان و گروهی از پزشکان ، معدود خواصی برای شراب برشمرده اند اما هیچ یک ، آن را مطلقاً مایه شفا ندانسته و مضراتی برای آن ذکر کرده اند که انسان فکور را وادار به اجتناب از مصرف آن می کند .
در اینجا به برخی نکات مهم در این باره اشاره و تحقیق و تحلیل ، پیگیری و نهایتاً قضاوت و تصمیم گیری را به مخاطبین محترم واگذار می کنیم . پیشتر یادآور می شویم :
اولاً هر آن چه حتّی یک درصد الکل دارد ، خانگی و کارخانه ای اعم از انواع مشروب ، آبجو ، شراب سرخ و سفید ، عرق ها ، نوشیدنی های انرژی زای الکلیک ، فرآورده های الکلی انگور ، کشمش و نظایر آن ، چه تولید داخل و چه وارداتی باشند ، همه و همه مصادیق نوشیدنی های الکلی هستند .
ثانیاً شرابخواری دیگران به ما هیچ ربطی ندارد مگر آن که آثار زیان بار عملکرد ایشان ، روی ما یا زندگی مان سایه بیندازد . خانمی محضر حضرت آقا سید باقر حکیم عرضه داشت همسرم خیلی الکلی جات می خورد . من چه کار کنم ؟ حضرت آقا فرمودند : بگذار شوهرت آن قدر مشروب بخورد که در حوض شراب خفه شود ، تو کاری نداشته باش و به زندگی خودت برس .
نکاتی درباره نوشیدنی های الکلی
1) چنانچه خداوند با علم و قدرت برتر به عنوان خالقی که دانای همه خیر و شرهاست از چیزی نهی مان کند ، ما به عنوان مخلوقی با علم محدود و در مقام بندگی ، موظف به اطاعت هستیم . هیچ حاکمی نمی پذیرد مردمانش دستوراتی را که به نفع خود می بینند برگزیده و آن چه را مخالف خواسته های خود می دانند رها یا با آن مقابله کنند . ما حق نداریم در برابر دستورات الهی ، گزینشی و به دلخواه عمل کنیم . مثلاً مسلمان باشیم در عین حال شرابخوارگی کنیم .
2) همه ادیان آسمانی و مکاتب بشری ، انسان را به پیروی از عقل فرا می خوانند . بدیهی است ، مُسکرات یعنی مستی آورها به دلیل تضییع عملکرد عقل ، باید از دایره مصرف خارج شوند . اسلام هم به همین منوال ، استفاده از هر آنچه برای بدن مضر است را حرام دانسته ، بنابراین شراب نیز علیرغم خواص محدودی که دارد به دلیل غلبه عوارض و مضراتش جزء ممنوعات است .
اگر دیوانه ای به ما بگوید « این غذا مسموم است » عقل حکم می کند حتّی یک درصد هم شده به حرف او اعتماد و از خود مراقبت کنیم . آیا خداوندگار هستی به این اندازه هم قابل اعتماد نیست ؟
3) خدای مسلمانان امر فرموده تحت هر شرایطی حتی ارتکاب جرم و جنایت ، فریضه نماز را بجای آورند اما در خصوص شراب می فرماید « وقتی آثار مستی در شما هست به نماز نزدیک نشوید » . این باید ما را به فکر وادارد که در مشروب چه قباحتی هست که در گناهانی مثل قتل ، غارت ، سرقت و نظایر آن ها نیست . هر چند حضرت آقا سید باقر حکیم می فرمودند : حتی اگر مشروب خوردید باز هم توبه کنید و نمازتان را بخوانید . این جور به خدا نشان می دهید کارتان از روی عصیان و طغیان نبوده بلکه اشاره نفس و ضعف اراده ، شما را به این وادی کشانده است .
4) اگر نوشیدنی هایی همچون شراب ، آثار دارویی داشتند ، خداوند خوردن و آشامیدن آن ها را بر ما حرام نمی کرد . وجود برخی خواص در شراب دلیل بر شفا بخش بودن آن نیست . چون خوراکی های دیگری نظیر سرکه و کافور هم هستند که همان کار را برای بدن انجام می دهند .
شخصی از حضرت آقا سید باقر حکیم پرسید : چرا مسیحی ها و یهودی ها شراب می خورند و دنیای شان آباد است ولی ما مسلمان ها که چارچوب هایی داریم و مشروب نمی خوریم این قدر بدبختی می کشیم ؟ آقا فرمودند : چون آن ها در کنار مشروب به باقی دستورات کتاب دین شان هم عمل می کنند ولی ما نکرده ایم .
بخش دوم
5) الکل برای بدن غیرقابل جذب است و سیستم ایمنی به طور خودکار به آن واکنش نشان می دهد . مثلاً سیب رنده شده که بیش از نیم ساعت بماند الکلیک می شود و خوردن آن باعث می شود آن چه در روده ها بوده پیش از جذب بلافاصله دفع می شود . یا مثلاً اگر مقابل حفره های بینی فردی که بی حال روی تخت افتاده ، پنبه آغشته به الکل خالص بگیرند چنان یک باره از جا می جهد که ممکن است تا دقایقی نتواند تمرکز خود را بازیابد . این مثال ها نشان می دهد بدن نسبت به الکل حساس است .
6) الکل گلبول های سفید خون که سربازان مدافع بدن هستند را از بین می برد و این موجب اختلال در سیستم ایمنی و افزایش احتمال آسیب پذیری و به تدریج زمینه ساز بیماری در فرد می شود .
7) الکل موجب فریز شدن سلول ها و در نتیجه ، سرد شدن تدریجی اندام ها می شود . سردی جنسی ، چین و چروک ، پیری زودرس ، اختلالات ژنتیکی نسل بعدی و گاهی انهدام کانون خانواده عوارض تدریجی مصرف مشروبات الکلی هستند .
8) الکل با سرد کردن بافت ها موجب خشک شدن آن ها ، بی آبی بدن و در نتیجه غلظت خون می شود . ساده ترین نشانه آن ، زودرنجی و پرخاشگری است . هر چند غالب الکلی ها مدّعی هستند « شراب می خوریم تا آرام شویم » .
9) انواع سموم و مخدّرها مانند سیگار ، قلیان و تریاک به مرور و در صورت استمرار مصرف ، به بدن آسیب وارد کرده و غالباً پس از ترک ، حداکثر ظرف پنج سال ، عوارض شان برطرف و بافت ها پس از پاک سازی ، ترمیم می شوند . امّا الکل ، به محض مصرف ، در اولین مرحله ، کبد ، ریه و کلیه ها را مخدوش می کند تا جایی که اغلب دیده شده حتّی پس از قطع مصرف ، عوارض آن تا پانزده سال ، همچنان در بدن باقی مانده و بعضاً به نسل های بعدی نیز انتقال یافته است .
10) در اروپا که اتفاقاً مهد ناب ترین شراب های دنیا هم هست ، بیمار هنگام ترخیص از بیمارستان باید متعهد شود تا پایان دوره نقاهت و درمان کامل ، از نوشیدن انواع مشروب خودداری کند . این نشان می دهد شراب نه این که شفا نمی دهد بلکه می تواند موجب اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن نیز بشود .
11) ممنوعیت رفتارهایی نظیر رانندگی در حال مستی ، حمل مشروبات بدون پوشش ، شُرب خَمر نزد کودکان و نمایش آن در فیلم در کشورهای مختلف به دلیل آثار مرگ بار و مفاسد ناشی از مصرف همین مشروبات الکلی است که اتفاقاً بارها و بارها سرتیتر اخبار رسانه ها نیز شده است .
12) علیرغم پیشرفت های ظاهری علوم پزشکی در جهان ، هنوز تشخیص سکته قلبی از مرگ واقعی ، میسّر نشده و متأسفانه ، سالانه چهار درصد انسان ها به دلیل همین عدم تشخیص ، زنده به گور می شوند . سه چهارم این جمعیّت زنده به گور شده ، الکلی ها هستند که به جای تشخیص بروز سکته قلبی ، گواهی فوت آن ها صادر و بدن نیمه جان شان روانه قبر می شود .
13) حضرت آقا سید باقر حکیم گاهی ضمن بیان داستان هایی درباره آدم های شرابخوار می فرمودند : مطالعه تاریخ نشان می دهد معدود آدم هایی بوده اند که به دلیل خواص شراب یا به بهانه رهایی از فکر و خیال ، عمری میخوارگی می کرده اند با این حال به سعادت ابدی هم رسیده اند . اما سؤال اینجاست کسی که امروز مشروب می خورد می تواند مثل آن ها کاری کند که در روز قیامت بچربد و مستی هایش را نادیده بگیرند یا نه .
شخصی گفت « همه این هایی که می گویید درست است اما من آن قدر شراب برایم عادی شده که وقتی آن را می نوشم انگار دارم آب می نوشم » گفتم : « وقتی شراب و آب برایت یکی است پس چرا آب نمی نوشی ؟ » رفت . . . که با جواب برگردد .
14) با این اوصاف اگر کسی می خواهد شراب بنوشد کارش را بکند امّا خطایش را توجیه نکند . عذر بدتر از گناه ، در هیچ مملکت و آیینی پذیرفته نیست .
